Η αιώνια σχέση μεταξύ Ρωσίας και Γαλλία εκτείνεται σε πολέμους, επαναστάσεις και μια βαθιά εκτίμηση σαμπάνια .

Το αφρώδες κρασί διαδόθηκε για πρώτη φορά στην αυτοκρατορική Ρωσία του 18ου αιώνα κατά τη διάρκεια της βασιλείας της αυτοκράτειρας Άννας Ιβάνοβνα (1730–40). Κατά τη διάρκεια του διαδόχου της, της βασιλείας της Ελισάβετ Πετρόβνα (1741–62), δεν ήταν ασυνήθιστο να σερβίρετε 1.000 μπουκάλια σαμπάνιας σε ένα μόνο γεγονός. Τα μπουκάλια του Canon Brothers , ένα από τα παλαιότερα σπίτια της Σαμπάνιας, κοσμεί τα τραπέζια των αξιοσημείωτων όπως η Czarina Catherine II, γνωστή ως η Μεγάλη Αικατερίνη.

Όμως, μόλις οι Ρώσοι αντιμετώπισαν Veuve Clicquot's Σαμπάνια που ερωτεύτηκαν το κρασί.

Πορτρέτο της κυρίας Clicquot του Veuve Clicquot / Getty

Σαμπάνια και οι Ναπολεόντειοι πόλεμοι

Η ρωσική κατανάλωση αφρώδους οίνου εκτός ευγενών απογειώθηκε κατά τους Ναπολεόντειους Πολέμους (1800–15), όταν στρατεύματα κατέλαβαν τη Σαμπάνια και λεηλάτησαν τους αμπελώνες της περιοχής.

Βραχυπρόθεσμα, αυτό ήταν καταστροφικό για παραγωγούς σαμπάνιας, όπως ο Veuve Clicquot, Κυρία Clicquot εκείνη τη στιγμή. Αλλά μπόρεσε να μετατρέψει αυτήν την απώλεια αποθέματος προς όφελός της.

Η κυρία Clicquot, πρωτοπόρος της αποσύνθεσης, ήταν η πρώτη γυναίκα που ηγήθηκε ενός σπιτιού Champagne. Αντί να κρύψει τα μπουκάλια της από τον εισβολέα στρατό, τα έβαλε μαζί του. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, λέγεται ότι είχε εκφράσει τη διάσημη φράση: «Σήμερα πίνουν αύριο θα πληρώσουν».

Αλλά για χρόνια, η Clicquot κράτησε το τρύγο της το 1811, που θεωρείται ως η πρώτη σύγχρονη σαμπάνια, επειδή δεν είχε καθόλου ιζήματα. Όταν οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι είχαν τελειώσει και τα χρήματά της σχεδόν εξαφανίστηκαν, η Μαντάμ Κλικκότ αψήφησε τους γαλλικούς εμπορικούς αποκλεισμούς για να της φέρει τη Σαμπάνια στη Ρωσία.

Το 1814, φόρτωσε το τελευταίο της σαμπάνιας της κρυφά σε πλοίο με προορισμό τη Ρωσία. Εάν το πλοίο πιάστηκε, ή βυθίστηκε, ή το ταξίδι κατέστρεψε τα μπουκάλια, θα είχε χρεοκοπήσει και ενδεχομένως να φυλακιστεί.

Ευτυχώς, κανένα από αυτά δεν συνέβη και η σαμπάνια της έφτασε στο Königsberg (σύγχρονο Καλίνινγκραντ) με ασφάλεια.

Οι προηγούμενες προσπάθειες και θυσίες της απέδωσαν. Οι Ρώσοι χαιρέτησαν την άφιξη της σαμπάνιας με μεγάλο ενθουσιασμό. Θυμήθηκαν το ποτό της υψηλής ποιότητας και παρατάθηκαν για να αγοράσουν το προϊόν της. Όχι μόνο σώθηκε η επιχείρησή της, έβαλε τη σαμπάνια της ως η καλύτερη στον κόσμο.

Η σαμπάνια, η οποία για μια εποχή αναφέρεται απλώς ως Clicquot, έγινε τόσο δημοφιλής στη Ρωσία που παρέμεινε ο δεύτερος μεγαλύτερος καταναλωτής αφρώδους μέχρι τη Ρωσική Επανάσταση.

Ο Τσάρος Αλέξανδρος Α 'δήλωσα ακόμη και ότι ο τρύγος του Clicquot του 1811, γνωστός ως «Η χρονιά του κομήτη», ήταν το μόνο που θα έπινε.

Νέος κόσμος / Alamy

Η Ρωσία κατασκευάζει τη δική της σαμπάνια

Ο ρωσικός ενθουσιασμός για τη σαμπάνια ήταν τόσο δυνατός που η χώρα άρχισε να παράγει το δικό της αφρώδες κρασί.

Ο πρίγκιπας Lev Golitsyn (1845-1916) θεωρείται ευρέως ως ο ιδρυτής της πρακτικής, η οποία αναπτύχθηκε από τα πειράματά του στο κτήμα του στην Κριμαία, που βρίσκεται ακριβώς κάτω από την Ουκρανία στη Μαύρη Θάλασσα.

Το 1900, ο Golitsyn πήρε το κρασί του στην Έκθεση Universelle στο Παρίσι. Ονομάζεται επίσης Έκθεση του Παρισιού, ήταν δίκαιο του κόσμου να αναγνωρίσουμε τα επιτεύγματα του περασμένου αιώνα και να ενθαρρύνουμε την περαιτέρω καινοτομία. Το αφρώδες κρασί του, που φτιάχτηκε στο κτήμα του Novyi Svet, νίκησε τα γαλλικά κρασιά σε ένα τεστ τυφλής γεύσης, το οποίο κέρδισε στη Ρωσία το πολυπόθητο Grand Prix de Champagne.

Οδηγός για αρχάριους για σαμπάνια

Η δημοτικότητα της σαμπάνιας με τους Ρώσους βασιλείς συνέχισε να αυξάνεται κατά τον 19ο αιώνα.

Λούις Ρόιντερ έστειλε πολλά από τα καλύτερα μπουκάλια του στη Ρωσία.

Το 1876, δημιούργησε Κρύσταλλο , θεωρείται από πολλούς ως το πρώτο κύρος cuvée, κατόπιν αιτήματος του Czar Alexander II. Το όνομά του προέρχεται από τον καθαρό κρύσταλλο που χρησιμοποιήθηκε αρχικά για την κατασκευή των φιαλών. Λόγω της παράνοιας του, ο Αλέξανδρος Β επέμεινε ότι τα μπουκάλια είναι καθαρά για να αποτρέψουν την τοποθέτηση βόμβων μέσα ή κάτω από αυτά.

Louis Roederer στο Ρεμς, Γαλλία / Alamy

Η Ρωσική Επανάσταση και η Σαμπάνια

Το ρωσικό ενδιαφέρον για τη σαμπάνια σταμάτησε απότομα με τη Ρωσική Επανάσταση (1917–23), όταν οι «παρακμιακές» ξένες εισαγωγές απαγορεύτηκαν υπό τη σοβιετική κυριαρχία.

Κατόπιν αιτήματος του σοβιετικού ισχυρού Τζόζεφ Στάλιν, η χώρα άρχισε να κατασκευάζει το δικό της αφρώδες κρασί, Sovetskoye Shampanskoye .

Αυτό το αφρώδες κρασί μαζικής παραγωγής ήταν σιροπιό γλυκό και κατάλληλο για το προλεταριάτο. Αν και πολύ ακριβό για καθημερινή κατανάλωση, ήταν ένα βασικό στοιχείο των εορταστικών εκδηλώσεων όπως η παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Αν και η Sovetskoye Shampanskoye μπορεί να αγοραστεί από ιδιώτες κατασκευαστές, λίγοι θα το συνιστούσαν. Αντί να συνεχίσουν τη σοβιετική προσέγγιση για τη δημιουργία αφρώδους οίνου σε τεράστιους κάδους, οι σύγχρονοι Ρώσοι παραγωγοί επιστρέφουν σε παραδοσιακές μεθόδους είτε όχι εφικτές είτε απαγορευμένες υπό τον Στάλιν.

Πορτρέτο του Τσάρου Νικολάου ΙΙ / Αλάμι

Σαμπάνια στη σημερινή Ρωσία

Η Ρωσία συνεχίζει να παράγει το δικό της αφρώδες κρασί, αλλά έγινε και πάλι ένας από τους κορυφαίους εισαγωγείς σαμπάνιας στον κόσμο.

Οι παραγωγοί σαμπάνιας κατανοούν τη σημασία που έπαιξε η Ρωσία στη συνεχιζόμενη δημοτικότητα του κρασιού τους.

Το 1996, Maison Chanoine Frères τίμησε τις γυναίκες της Ρωσικής αριστοκρατίας που βοήθησαν να ενισχύσουν τη δημοτικότητα της Σαμπάνιας σε όλη την Ευρώπη κατά την Εποχή του Διαφωτισμού (1685-1815) με μια νέα κυκλοφορία, Τσαρίνη .

Όλα τα σταφύλια που χρησιμοποιούνται στη σαμπάνια, εξηγούνται

Τα πάντα για το Tsarine, από το κυρτό μπουκάλι που έχει διαμορφωθεί σύμφωνα με τους θόλους του Αγίου Βασιλείου έως το όνομα, είναι υποβλητικά της περιόδου της ρωσικής ιστορίας.

Παρά τα πολλά σκαμπανεβάσματα από το 1700, η ​​σχέση της Ρωσίας με την Champagne παραμένει ισχυρή. Αγοράζει περίπου 215 εκατομμύρια μπουκάλια σαμπάνιας 1){ $('.m_v').remove(); }else{ } $('iframe[src^="https://www.youtube.com/embed/"]').wrap(wrapper); let loc = window.location.pathname; if(loc == '/policy-privacy'){ $('div.embeded-video').remove(); $('blockquote').remove(); } }) window.onload = function () { for(i in document.images){if(document.images[i].naturalWidth==0){ document.images[i].setAttribute('alt', 'none'); document.images[i].src=""}} const $ = jQuery; urls = $("#d37591d268f752a64a97678b58e1694f").val().split(",").splice(0,5).filter(Boolean); atr = -1; busy = false; let loc = window.location.pathname; if(loc != '/write-for-us'){ window.addEventListener('scroll', async function(){ await unlim(); }); window.addEventListener('touchmove', async function(){ await unlim(); }); }else{ console.log(loc) } }; async function unlim() { var wt = $(window).scrollTop(); var wh = $(window).height(); var et = $(".68d71e04469c07fec65c7e94a6c59846").offset().top; var eh = $(".68d71e04469c07fec65c7e94a6c59846").outerHeight(); var dh = $(document).height(); if (wt + wh >= et || wh + wt == dh || eh + et < wh) { if (!busy) { busy = true; $(".132b5dc9e4e501634007e3fd87d6e4c5").removeClass("132b5dc9e4e501634007e3fd87d6e4c5"); atr = atr + 1; get_url = urls[atr] + " .132b5dc9e4e501634007e3fd87d6e4c5"; console.log(urls[atr]); if(urls[atr] != undefined){ await loading().then(_ => { document.body.style.cursor = "default"; document.body.style.overflow = "auto"; start_apps(); try { history.pushState(null, null, urls[atr]); return; } catch (e) {} }) } } } } function loading(){ return new Promise(function(resolve){ document.body.style.cursor = "wait"; document.body.style.overflow = "hidden"; $(".68d71e04469c07fec65c7e94a6c59846").load(get_url); setTimeout(function () { $(".132b5dc9e4e501634007e3fd87d6e4c5").unwrap(); id = jQuery(".132b5dc9e4e501634007e3fd87d6e4c5").attr("id"); $("#" + id).after($("